To nie nadwaga nas przygnębia, ale to, jak się z nią czujemy
Wyniki badania przeprowadzonego na grupie 1000 nastolatek przez dr. Erica Stice’a i jego kolegów wykazują, że choć stosowanie diet oraz negatywny stosunek do własnego ciała były powiązane z późniejszym rozwojem depresji, w przypadku masy ciała nie istniało podobne powiązanie. Oznacza to, że postawy i zachowania dotyczące wagi były ważniejszymi czynnikami sprzyjającymi wystąpieniu depresji niż faktyczna tusza. Często twierdzi się, że bycie otyłym w świecie, który ceni szczupłość, może prowadzić do depresji — te wyniki sugerują, że poczucie bycia grubą oraz stosowanie diet częściej przyczyniają się do rozwinięcia się depresji u nastolatków. My, rodzice, musimy mieć świadomość wpływu stosowania diet na psychiczne samopoczucie naszych dzieci.
Przeczytaj: Kiedy depresja dotyka dzieci i młodzież?
Dieta może rozpraszać
Diety mogą odciągać uwagę nastolatków od ważniejszych rzeczy. Jeżeli są zajęte liczeniem kalorii, mogą nie znaleźć czasu, by zastanowić się jak zbudować statek kosmiczny albo rozwiązać problem głodu na świecie. Rezygnacja ze śniadania w ramach diety może negatywnie wpłynąć na umiejętności poznawcze oraz doprowadzić do obniżenia wyników w nauce. Choć młode kobiety poczyniły wielkie wysiłki, by osiągnąć wolność oraz równe prawa, w dalszym ciągu mamy wiele do zrobienia. Teorie feministyczne postrzegają promocję skrajnie szczupłej kobiecej sylwetki jako osłabianie pozycji kobiet. Nie możemy sobie pozwolić na to, by młode kobiety były tak głodne i zaabsorbowane zliczaniem kalorii, które zjadają, by odbijało się to negatywnie na ich zdolnościach umysłowych.
Zobacz też: Jak stres wpływa na efektywność nauki?
Fragment pochodzi z książki „Mamo, czy jestem grubasem? Przekonaj nastolatka do zdrowej żywności i ćwiczeń” Dianne Neumark-Sztainer (Wydawnictwo Helion, 2009). Publikacja za wiedzą wydawcy.
